Ik schreef het al eens eerder: geluk zit in een kleurenwaaier. Nóg een treetje hoger op de ladder van inspiratie en dus van geluk: kleurenpaletten of -gamma‘s, dus combinaties van kleurenstaaltjes die je bijvoorbeeld vindt in interieurtijdschriften en -boeken.
Sinds een paar dagen ben ik helemaal in mijn nopjes met mijn nieuwste aanwinst: The Gardener‘s Palette van de bekende Britse tuinontwerpster Jo Thompson.
In dit heerlijk dikke boek presenteert zij 100 paletten in de vorm van sets van vierkante kleurenblokjes. Ze zijn geïnspireerd op (foto‘s van) tuinen en worden steeds vergezeld van een achtergrondverhaaltje en een beplantingsschema voor het realiseren van de betreffende kleurcombinatie in je eigen tuin.
Ik kan moeilijk kiezen op welke combinatie ik nog meer verliefd ben dan op de andere, maar vooruit: een van mijn favorieten is het energieke ‘Tutti Frutti‘. Dit palet komt uit een plantvak in een tuin die Thompson ontwierp voor de Hampton Court Flower Show in 2019. Daarin stonden de crèmekleurige Phlox ‘Crème Brûlée‘ (de flox op de foto hieronder is iets witter), dieproze prachtkaars (Oenothera lindheimeri), donkerrood duizendblad (Achillea ‘Walther Funcke‘), kruisdistels (Eryngium ‘Pen Blue‘) en beemdkroon (Knautia macedonica) samen te shinen.
Bij het bladeren door The Gardener‘s Palette viel me op dat in veel van Thompsons paletten geen groen zit; slechts in 41 van de 100. Terwijl groen in alle niet-tegeltuinen juist de meest aanwezige kleur is. Niet aanwezig in de zin van opvallend maar als alomtegenwoordige basis. Zoals ik al schreef in onder andere mijn blogposts over de geelgroene kleur chartreuse en over de Kleur van het Jaar 2023: in de tuin ervaren we groen als dempend en harmoniserend. Het zorgt ervoor dat hot borders en bonte bloemenweiden niet pijn doen aan je ogen. Ook bij Tutti Frutti springen de groentinten niet in het oog maar zijn ze wel de intermediair tussen de intense andere kleuren. Het is dan ook niet zo gek dat Thompson groen alleen heeft opgenomen in die paletten waarin het een prominente rol speelt – al voelt dat soms wel wat random aan.
Maar toch. Je zou ook kunnen zeggen dat het wél gek is dat groen niet in alle 100 paletten zit. Want waar planten zijn is groen en hoe dan ook doet het iets in combinatie met andere kleuren. Wat dat betreft is het interessant wat vormgever Irma Boom heeft gedaan in Landschap in Landschap, een wat ouder boek (2011) over 25 projecten van Piet Oudolf. Op basis van foto‘s van zijn tuinen maakte ze ‘gewogen‘ paletten. Aan de afmetingen van de kleurvlakken zie je in één oogopslag in welke verhoudingen alle kleuren, dus ook de groentinten maar bijvoorbeeld ook de bruinen, bijdragen aan het totaalbeeld.
De vierkantjes van Thompson zijn allemaal precies even groot. Maar eigenlijk is dat niet zo‘n probleem want de paletten zijn bedoeld als inspiratie, niet als analyse of precieze reconstructie. En inspireren, dat doen ze zonder meer. Maar het is wel belangrijk om het groen bij Tutti Frutti er even zelf bij te bedenken.
Meer zien van de paletten van Jo Thompson? Koop dan vooral het boek 🙂 Tot je dat hebt gedaan vind je een samenvatting op de website van het Garden Museum, een presentatie van Jo Thompson bij Country Life en een artikel over de vijf favoriete kleurencombinaties van Thompson bij Gardens Illustrated.
Het is niet toevallig dat bruintinten een prominente rol spelen in de paletten in Landschap in Landschap; ze passen in Oudolfs filosofie, waarin verval en dood er gewoon mogen zijn. Lees meer hierover in mijn blogpost Bruin is ook een kleur.
Regelmatig nieuwe verhalen over kleur, tuinen en planten in je mailbox?
