Als je je (her)oriënteert op je loopbaan krijg je soms de opdracht om terug te denken aan wat je als kind het liefste deed. Speelde je meestal alleen of samen met anderen? Bouwde je graag dingen of speelde je liever met poppen? Door hierbij stil te staan krijg je zicht op je diepste wensen en drijfveren. Zo bekeken is het niet vreemd dat ik tuinen ontwerp en erover schrijf. Want als kind deed ik niets liever dan verhalen schrijven, knutselen én tuintjes aanleggen.
Lange tijd was ik vergeten hoe blij ik hiervan werd. Ik was druk met studeren en ingewikkelde dingen lezen en schrijven over de overgang van jeugd- naar volwassenenliteratuur en over de plek van het dagboek van Anne Frank in het literatuuronderwijs, met leesbevordering, met cultuureducatie en cultuurparticipatie en met bestuurssecretaris zijn (zie mijn LinkedInprofiel). Schrijven deed ik wel maar allerlei zakelijks als wetenschappelijke artikelen, adviesrapporten, beleidsplannen en jaarverslagen.
Ik vond mijn liefde voor tuinen terug dankzij een nummer van het tijdschrift DADA over Kunsttuinen. En dankzij mijn ‘horticultural hero’ Monty Don. Ik ging in de gestolen uurtjes tussen gezin en werk héél veel lezen en kijken in tuinboeken en -tijdschriften. Daarnaast kreeg ik op een gegeven moment eindelijk de eigen tuin waar ik al zo lang naar verlangde.
Toch zou het nog jaren duren tot het creatieve natuurkind in mij zich niet meer liet verstikken door beleidsplannen en jaarverslagen. Daar was een diepe persoonlijke crisis voor nodig. Ik had het gevoel dat ik mezelf volledig kwijt was. Het gekke of eigenlijk het mooie was dat juist in dit vacuüm het idee voor Sapgroen mijn hoofd kwam binnenzeilen. En dat het leek alsof het er altijd al was geweest. Het gaf me houvast en kleur en hielp me door die donkere periode heen.
Tijdens mijn herstelproces leer(de) ik ook om me niet meer te laten leiden door allerlei belemmerende overtuigingen. Ook wat dat betreft was het starten met Sapgroen een grote stap. Het was niets minder dan een coming-out, van aan de wereld te durven laten zien dat ik hiermee (natuur, kunst, schoonheid, tuinen, planten, kleur) mijn leven wil vullen.
Inmiddels ontwikkel ik me volop verder in deze richting, die voor mij voelt als de enige juiste. Ik ben tuinontwerper, ik werk voor de Nederlandse Tuinenstichting, bij de Vlinderhof en natuurlijk in mijn eigen natuurrijke tuin. En ik schrijf. Deze blog, content voor sociale media, nieuwsbrieven, essays en artikelen over tuinkunst, kleur en tuinfilosofie.
Ik sta altijd open voor interessante samenwerkingen en inspirerende groene of anderskleurige schrijf- en ontwerpopdrachten. Laat je inspireren door mijn verhalen. Of klik op Studio Sapgroen voor meer informatie over mijn werk als tuinontwerper.
PS Waar de naam ‘Sapgroen’ vandaan komt? Ook daar heb ik natuurlijk een goed verhaal bij 🙂 Je leest het hier.
Regelmatig nieuwe verhalen over kleur, tuinen en planten in je mailbox?